Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

ΤΑ ΝΟΜΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ …ΒΙΑΣΤΙΚΩΝ.
Εξεδόθη ανακοίνωση της Ενώσεως Νοσηλευτών Ελλάδας, αναφορικά με την προσφυγή των Βοηθών Νοσηλευτών στα Ελληνικά και Ευρωπαϊκά δικαστήρια, για την επιδίωξη αναβάθμισής τους.
Αφού διατυπώσουμε εξ υπαρχής την γνώμη ότι τα νομικά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να αντιμετωπίζονται υπό όρους συνδικαλιστικής επίφασης, θα θέλαμε εισαγωγικά να διευκρινίσουμε τους ορισμούς που σχετίζονται με το συγκεκριμένο ζήτημα, μιάς και ασύγγνωστα ή ανεπίγνωστα, δημιουργείται στους κύκλους των Νοσηλευτών και μάλιστα από το επιμελητήριο τους, μία θεμελιώδης ως προς τους ορισμούς αυτούς, σύγχυση.
Ετσι:
1. Ο Επαγγελματικός τίτλος δεν απορρέει από τα τυπικά προσόντα αλλά από τον τομέα επαγγελματικής δραστηριοποίησης.
2. Η επιστημονική ιδιότητα απορρέει από τις σπουδές.
3. Τας υπηρεσιακά καθήκοντα απορρέουν από το καθηκοντολόγιο της θέσεως η τις εντολές αναθέσεως.
4. «Επαγγελματικά προσόντα» Νοσηλευτή είναι αυτά που πιστοποιούνται από τίτλο εκπαίδευσης, από βεβαίωση επάρκειας ή από «επαγγελματική εμπειρία»
5. Η Υπηρεσιακή κατάταξη είναι αποτέλεσμα των καθηκόντων της θέσεως.
6. Η Άσκηση καθηκόντων θέσεως άλλης κατηγορίας, καταδεικνύει την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, για την άσκηση αυτή.
7. Η Αναγνώριση εν τοις πράγμασι και εκ μέρους της υπηρεσίας, των «επαγγελματικών προσόντων» υποχρεώνει την Διοίκηση στην παροχή ευκαιρίας απόκτησης του αντίστοιχου επιστημονικού τίτλου, ως νομική υποχρέωση της παροχής των σχετικών υπηρεσιών.
8. Νοσηλευτής υπεύθυνος γενικής περίθαλψης (μη λαβών νοσηλευτική ειδικότητα) προϋποθέτει τριετείς σπουδές ή 4600 ώρες θεωρητικής και κλινικής κατάρτισης. Η θεωρητική κατάρτιση καλύπτει τουλάχιστον το ένα τρίτο και η κλινική κατάρτιση τουλάχιστον τη μισή ελάχιστη διάρκεια της εκπαίδευσης. Είναι δυνατή μερική εξαίρεση σε πρόσωπα που έχουν λάβει τμήμα της υπό εξέταση εκπαίδευσης στο πλαίσιο άλλης εκπαίδευσης τουλάχιστον ισοδύναμου επιπέδου. Εκπαίδευση «ισοδύναμου επιπέδου» νοείται και η εκπαίδευση κατ’αρθρ. 47 Υ.Κ
9. Νοσηλευτής χώρας μέλους της ΕΕ που στη χώρα προέλευσης του αναγνωρίζεται η δυνατότητα ασκήσεως αυτοτελούς νοσηλευτικού έργου και του αναγνωρίζεται η «νοσηλευτική ιδιότητα» αυτομάτως (κατ’αρχήν) αναγνωρίζεται ως έχων τις ίδιες δυνατότητες σε όλες τις άλλες χώρες (υποδοχής) της Ε.Ε
10. Για την ταυτότητα του νομικού λόγου ο ασκών καθήκοντα νοσηλευτή, κάτοικος της χώρας υποδοχής εφ’όσον ο κάτοικος της τρίτης χώρας δύναται να ασκεί την νοσηλευτική έχων την Νοσηλευτική ιδιότητα στην χώρα υποδοχής, ασκών τα νοσηλευτικά καθήκοντα κάτοικος της χώρας υποδοχής, αποκτά την νοσηλευτική ιδιότητα εάν έχει τα ίδια προσόντα με τον νοσηλευτή της χώρας προελεύσεως, σύμφωνα με το πρακτικό επεξεργασίας του Π.Δ. 38/2010 με αρ. 42!!
Όλα αυτά αποτελούν την αιτιολογική βάση εκδόσεως της Οδηγίας και της εκδόσεως του ενσωματώσαντος αυτή, στο εσωτερικό Δίκαιο, Προεδρικού Διατάγματος.

Τα παραπάνω αυτονόητα, αγνοεί ο συντάκτης της ανακοίνωσης της ΕΝΕ που προφανώς δεν διαθέτει την κατάλληλη επιστημονική θωράκιση για την κατανόησή τους.

Γι’αυτή ακριβώς την κατανόηση, εκ μέρους των μη κοινωνούντων η των μη κοινωνούντων επαρκώς, της Νομικής Επιστήμης, αναγκαζόμεθα να συμπυκνώσουμε και εκλαϊκεύσουμε το νόημα της υπ’αριθμ. 2005/36 ΕΚ Οδηγίας, που έχει ενσωματωθεί στην εθνική μας έννομη τάξη, δυνάμει των διατάξεων του ΠΔ 38/2010, αποτελεί πλέον κανόνα εσωτερικού Δικαίου υπερνομοθετικής ισχύος.

Όσοι ασκούν στην πράξη νοσηλευτικά καθήκοντα γενικής περίθαλψης (μη ειδικευμένοι νοσηλευτές) αναγνωρίζονται ως τέτοιοι, ασχέτως εσωτερικής νομοθεσίας, εάν έχουν 10ετή βασική εκπαίδευση και τρία χρόνια νοσηλευτικής εκπαίδευσης η 4.600 ώρες θεωρητικής και πρακτικής κατάρτισης πρό η μετά τον διορισμό τους.

Εδώ και δεκαετίες ισχύουν νόμοι που συμπύκνωναν κοινωνικές, πολιτικές και νομικές συνθήκες της εποχής τους. Το Δικαϊκό πλέγμα που ισχύει σε κάθε ερευνώμενη περίπτωση, είναι απόρροια των θεμελιωδών διατάξεων (συνταγματικών) και του ισχύοντος corpus (σώματος) διατάξεων με την ιεράρχηση που συνταγματικά έχουν.
Έτσι οι διατάξεις νόμων, παύουν να ισχύουν όταν:
α) Καταργούνται με ρητές διατάξεις νεώτερων νόμων, β) Όταν καταργούνται με νέες ρυθμίσεις, τυπικού νόμου, του συγκεκριμένου θέματος, γ) Όταν συγκρούονται με διατάξεις υπερνομοθετικής ισχύος κ.ο.κ
Κατόπιν των ανωτέρω καθίσταται προφανές ότι η διάταξη του Ν. 1579/1985 αλλά και οποιαδήποτε άλλη μεταγενέστερη (π.χ. Ν. 3252/2004) δεν μπορεί να υπερισχύει ενσωματωθείσας (ρητώς η σιωπηρώς) Ευρωπαϊκής Οδηγίας.
Συμπέρασμα: Αν οι ευρωπαϊκές οδηγίες (που δεν είναι τυχαιότητα και απροσδιοριστία για να αναφέρεται ο συντάκτης της ατυχούς ανακοινώσεως, σε «κάποιες οδηγίες») είναι αντίθετες με τις διατάξεις νόμων του Εσωτερικού δικαίου (πλήν των Συνταγματικών) ΥΠΕΡΙΣΧΥΟΥΝ οι διατάξεις των ενσωματωθεισών Οδηγιών.

Τέλος και κατόπιν των ανωτέρω πρέπει να καταστήσουμε γνωστό στους όψιμους εραστές της νομικής επιστήμης, ότι η προκρούστια αντιμετώπιση και ερμηνεία του όρου «νοσοκόμου γενικής περίθαλψης» ως όρου που αφορά μόνον τους πτυχιούχους ΤΕ και ΠΕ, τους εκθέτει ανεπανόρθωτα καθόσον από απλή και μόνον ανάγνωση του κειμένου της Οδηγίας, εξάγεται αβιάστως ότι:
1) Κατά το περιεχόμενο αυτής, «Νοσοκόμος Γενικής Περίθαλψης» είναι αυτός πού έχει τελειώσει βασική γενική εκπαίδευση τουλάχιστον 10 ετών και τριετείς νοσηλευτικές σπουδές η βασική εκπαίδευση 10 ετών και 4.600 ώρες θεωρητικής και πρακτικής εξάσκησης κάτι που σημαίνει ότι δεν είναι αναγκαίο να έχει τελειώσει κάποιος ΑΤΕΙ η ΑΕΙ για να είναι «Νοσηλευτής» αφού οι πτυχιούχοι αυτοί δεν έχουν 10ετή βασική εκπαίδευση αλλά 12ετή.
2) κατά την ερμηνευτική επεξεργασία του Συμβουλίου της Επικρατείας (πρακτ. 42) τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται σε νοσηλευτές τρίτων χωρών (χωρών προελεύσεως) που πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις (10ετή βασική εκπαίδευση και τριετείς νοσηλευτικές σπουδές η 4.600 ώρες κατά την ανωτέρω διάκριση) ώστε να ασκούν τη Νοσηλευτική, αυτοτελώς στην Ελλάδα, αυτομάτως συνεπάγονται το δικαίωμα των Ελλήνων Νοσηλευτών που πληρούν τις ανωτέρω προϋποθέσεις να ασκούν την Νοσηλευτική αυτοτελώς στην χώρα τους.

Μετά τα παραπάνω το επιμελητήριο των Νοσηλευτών (Ε.Ν.Ε) είναι υποχρεωμένο να επιλέξει ανάμεσα σε δύο ενδεχόμενα και συγκεκριμένα:
Α) Αποδοχή του ανίσχυρου των διατάξεων που απονέμουν τον τίτλο του «Νοσηλευτή» μόνον σε πτυχιούχους ΤΕ η ΔΕ (Ν. 1579/1985, Ν. 3252/2004 κ.ο.κ) λόγω συγκρούσεως τους με τις ενσωματωθείσες διατάξεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας είτε
Β) Αποδοχή της αναγκαιότητας για την παροχή δυνατότητας με τις ευεργετικές διατάξεις της Οδηγίας αποκτήσεως τίτλου ΤΕ (μέσω ΑΤΕΙ) η ΠΕ (μέσω ανοιχτού Πανεπιστημίου με την ίδρυση σχετικών τμημάτων)
Δυοίν θάτερον κύριοι ‘νομομαθείς’ της ΕΝΕ!!!

Τέλος νομίζουμε ότι είναι αυτοδιαψευδόμενη ελπίδα, η προσπάθεια να ανατραπεί η πραγματικότητα μέσω των επιχειρημάτων περι του ότι δήθεν, οι Βοηθοί Νοσηλευτές, ασκούν νοσηλευτικά καθήκοντα με την παρουσία, την εποπτεία και την ευθύνη των Νοσηλευτών ΤΕ η ΠΕ. Τέτοια επιχειρήματα είναι άφλογα πυρά η σε κάθε περίπτωση ‘αλήθεια’ εικονικού παράλληλου νοσηλευτικού σύμπαντος.
Εξάλλου αν υπάρχει ικανότητα αρθρώσεως αντίθετου νομικού λόγου, υπάρχει και πεδίον δόξης λαμπρόν. Κατά την συζήτηση των αγωγών και των προσφυγών των Β.Νοσηλευτών, να παρέμβει η ΕΝΕ ενάντια στους Β.Νοσηλευτές για να δούμε τι δικονομικά κέρδη θα έχει.

Θέτουμε όμως το ερώτημα στο οποίο προτρέπουμε τους εμπνευστές του νομικά άπνευστου κειμένου της ΕΝΕ, να απαντήσουν στα μέλη τους:
Αν αποδειχθεί η βασιμότητα των ισχυρισμών αιτιάσεων και επιδιώξεων των Β.Νοσηλευτών και αναγνωρισθούν τα δικαιώματά τους, αφού η ΕΝΕ θα εχει δηλώσει ότι δεν δέχεται την αναβάθμιση των Β.Νοσηλευτών, τι θα απομένει άραγε, από το νομικό μανδύα της;
Μήπως, το πείσμα στο ιδιοτελές και η άρνηση του νομικά λυσιτελούς, οδηγεί στην αποψίλωση του Νοσηλευτικού επιμελητηρίου;;
Ας μην αιτιώνται άλλους, αλλά εαυτούς!!!
ΣΥΝΔΕ . Από το Blogger.